Granice żałoby - między doświadczeniem egzystencjalnym a rozpoznaniem klinicznym
DOI:
https://doi.org/10.63867/avj1bn42Słowa kluczowe:
żałoba, przedłużona reakcja żałoby, depresja, PTSD, strata, PGD Prolonged Grief Disorder, ICD-11, powikłana żałobaAbstrakt
Artykuł podejmuje temat żałoby i różnicowania z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak przedłużona reakcja żałoby (PGD), epizod depresyjny czy PTSD po stracie. Przedstawia kryteria diagnostyczne w świetle klasyfikacji DSM-5-TR i ICD-11, a także konsekwencje nadmiernej medykalizacji żałoby. Zwraca uwagę na znaczenie czasu trwania, kontekst emocjonalny i wpływ objawów na codzienne funkcjonowanie. Podkreśla ryzyko pochopnego wdrożenia farmakoterapii i rolę interwencji psychoterapeutycznych. Wskazuje, że proces żałoby, choć powszechny, może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, a jego przebieg wymaga zindywidualizowanego podejścia klinicznego. Doświadczenie żałoby nie ogranicza się wyłącznie do śmierci bliskiej osoby, ale może towarzyszyć innym formom strat.
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Analiza Egzystencjalna i Fenomoenologia Życia

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Czasopismo ukazuje się w wersji elektronicznej – w trybie open access – m.in. na stronie czasopisma. Publikowanie jest nieodpłatne na licencji Creative Commons (CC BY-NC-ND). Prace publikujemy zarówno w języku polskim, jak i angielskim.